حتماً، در ادامه یک مقاله متفاوت‌تر برات آماده کردم؛ با نگاهی تلفیقی از روانشناسی عمیق، مثال‌های ملموس و زبان گفتاری-نویساری که نه رسمی‌خشک باشه، نه خیلی خودمانی. این نسخه
ناراحتی، زنگی برای تغییر است
چگونه باناراحتی‌هایم کنار بیایم (بدون جنگیدن با آن‌ها)
چکیده:
این مقاله به بررسی زاویه‌ای تازه از احساس ناراحتی می‌پردازد: اینکه شاید قرار نیست همیشه بر آن غلبه کنیم، بلکه باید با آن بنشینیم، نگاهش کنیم و از آن یاد بگیریم. به جای اینکه "حذفش" کنیم، آن را به بخشی از مسیر رشد شخصی تبدیل کنیم. در پایان نیز راهکارهایی کاربردی و غیرکلیشه‌ای برای مواجهه‌ی سالم با غم ارائه می‌شود.
یک سوال ساده:
وقتی ناراحت می‌شی، چی‌کار می‌کنی؟
سریع می‌ری سراغ گوشی؟ می‌زنی بیرون؟ خودتو با کار یا سریال مشغول می‌کنی؟
یا با خودت خلوت می‌کنی، می‌پرسی "چرا ناراحتم؟" و به جوابی واقعی می‌رسی؟
ناراحتی، یکی از اون احساساتی‌ه که هیچ‌کس دوستش نداره ولی همه باهاش آشنا هستن. بعضیا فرار می‌کنن، بعضیا می‌جنگن، بعضیا توش غرق می‌شن. اما یه راه دیگه هم هست: همراه شدن با ناراحتی.
قدم اول: ناراحت بودن، نشونه‌ی خرابی نیست
جامعه بهمون یاد داده تا می‌تونیم بخندیم، وانمود کنیم خوبیم، مثبت باشیم، و اگه ناراحت شدیم یعنی یه جای کار میلنگه. ولی واقعیت اینه که ناراحتی یک پاسخ سالم به درد، فقدان یا تغییراته.
مثلاً:
وقتی کسی رو از دست می‌دی و ناراحتی، یعنی دلت براش تنگ شده. این یعنی قلبت کار می‌کنه.
وقتی اشتباهی کردی و ناراحت شدی، یعنی وجدان داری.
وقتی ناامیدی و ناراحتی، یعنی توقعی داشتی که اهمیت برات داشته.
ناراحتی، یک سیگناله. نه دشمنه، نه نقص. فقط یه پیام‌بره.
قدم دوم: ناراحتی رو تشخیص بده، نه قضاوت
اگه بتونی به جای اینکه بگی «من نباید این‌جوری باشم»، بپرسی:
«الان دقیقاً چه حسی دارم؟»
«این ناراحتی از کجا اومده؟»
«آیا چیزی تو زندگی‌م تغییر کرده که هنوز باهاش کنار نیومدم؟»
اون‌وقت یه سطح عمیق‌تری از خودت رو کشف می‌کنی. جایی که قدرتِ واقعی شروع میشه.
قدم سوم: سه راه برای هم‌زیستی با ناراحتی
۱. تکنیک "نقشه‌برداری احساسات":
یه کاغذ بگیر، و احساساتت رو مثل یک نقشه بکش. از مرکز شروع کن: "ناراحت‌ام چون..." و شاخه بزن به افکار، خاطره‌ها، ترس‌ها. گاهی وقتی می‌نویسی، تصویر کامل‌تری از درونت می‌بینی.
۲. به بدنت گوش بده:
درونت فقط با کلمات حرف نمی‌زنه. گاهی شونه‌هات سفت می‌شن، چشم‌هات سنگین، یا قلبت تندتر می‌زنه. اینا هم حرف دارن. یه لیوان آب، کمی‌تنفس عمیق یا حتی راه رفتن در سکوت می‌تونه کمک کنه.
۳. گفتگو با یک مشاور یا فرد امن:
ناراحتی وقتی توی ذهنمون بمونه، بزرگ‌تر و دراماتیک‌تر میشه. اما وقتی به کلمات تبدیل بشه و شنیده بشه، شروع به کوچک شدن می‌کنه.
اگر نیاز به همراه داشتی...
گاهی حتی با تمام تلاش‌ها، یه چیزی ته قلب آدم سنگینی می‌کنه. اون‌جا وقتشه با کسی که بلده گره‌های ذهن رو باز کنه، صحبت کنی.
پراوه طاهری، مشاور روانشناسی با تجربه در همراهی با افرادی که با غم، خستگی روحی یا سردرگمی‌احساسی درگیرن، می‌تونه یکی از همین همراه‌ها باشه.
شماره تماس برای دریافت وقت مشاوره:
۰۹۱۸۹۲۸۲۶۱۰
اینستاگرام برای مطالب روانشناسی کاربردی و ارتباط مستقیم:
جمع‌بندی آخر (بدون اغراق):
ناراحتی، فقط یک ایستگاهه؛ نه آخر خط.
اگه بهش احترام بذاری، بهت راه نشون می‌ده.
اگر توی تاریکی ناراحتی مونده‌ای، خودتو قضاوت نکن.
همین‌که دنبال معناش هستی، یعنی داری جلو می‌ری.